Veel voorkomend geirriteerd of geblesseerd bij de actievere hond en de sporthond
Foto met dank aan Laurie O’Keefe van Medical Illustrator – Scientific & Veterinary Illustration voor het bewerken van deze foto.
Met dank aan Jessica Kempes voor het maken van deze geweldige foto die als illustratie kon dienen hiervoor.
Welke honden kunnen zo’n blessure oplopen?
Een actieve, bal gekke, gedreven hond, zowel in de sport als ook de actieve huishonden kunnen te maken krijgen met een geirriteerde of zelfs (in)gescheurde iliopsoas spier. De iliopsoas wordt aangespannen als de achterpoten naar achteren strekken om de poot bij het lichaam te houden en de poot weer naar voren te bewegen. De aanhechting van de iliopsoas zit zowel bij de lendenwervels als aan de binnenzijde van het heupgewricht.
Een slechte coördinatie, gebrek aan coördinatie, glijpartij of abrupte beweging op het verkeerde moment kan tot een blessure aan deze spier leiden.
Wat doet de iliopsoas?
Sprongtechniek, lichaamsbewustzijn en een goede core stability, de bespiering van de rug en buik, kracht vanuit de rug en buik, het deel waar de bespiering het lichaam in balans houdt omdat er daar geen skelet structuur aanwezig is, zijn van belang om deze blessure te voorkomen.
De buikspieren moeten het overstrekken door het uitzwaaien van de achterpoten opvangen, worden deze niet op niet tijdig aangespannen dan kan dat ervoor zorgen dat de iliopsoas verrekt of scheurt.
Deze beweging staat in samenspel met de overgang van de laatste lendenwervel naar het heiligbeen, hier komt de kracht vanuit de achterhand samen en wordt het overgebracht naar voren, de stuwende kracht, op de wervelkolom. Overstrekt de hond deze overgang met het uitzwaaien van de achterpoten en vangt deze de overstrekking niet goed op met de buikspieren ontstaat de overbelasting die tot schade leidt.
Dit niet opvangen door de buikspieren hoeft niet enkel te gebeuren in een situatie waarbij de hond geen juiste bespiering heeft. Ook een intensieve wedstrijd, training of zelfs een moment van afleiding kan hiervoor zorgen. Vermoeidheid of afleiding kan namelijk de coördinatie verminderen waardoor de iliopsoas overbelast wordt.
Symptomen van een probleem met de iliopsoas
Een hond met een overbelaste of ingescheurde iliopsoas zal een slechte springtechniek hebben of zelfs helemaal niet meer durven springen omdat ze door de klachten hun achterpoten niet meer uit durven te zwaaien. Zaken als in de auto springen, traplopen en dergelijke zullen moeizaam, niet van harte of helemaal niet meer gaan. De hond zal ook in het gewone gangwerk zeer waarschijnlijk de rug wat bollen in het staan en lopen en de achterpoten niet meer strekken.
Herstel?
Een ingescheurde of verrekte iliopsoas betekend niet einde actief leven of einde sportcarriere. Het is met de juiste training en begeleiding zeer goed mogelijk weer op het oude niveau terug te keren en op dezelfde wijze actief te blijven, zowel in ontspanning als ook op wedstrijdniveau.
Maar, er blijft wel een litteken in de spier achter, hierdoor is de spier wat minder soepel en de kans op herhaling iets groter dan voor deze blessure plaatsvond.
Wat tijdens de herstelperiode?
Rust is een eerste vereiste voor het herstel van een verrekte of ingescheurde iliopsoas, enkel rechtlijnige beweging, geen onverwachte bewegingen met de achterhand en zeker niet springen.
Voor een hond in de kennel houdt dat ook in dat deze niet op en van het nachthok mag springen in die periode of een huishond die niet op en van de bank af mag springen in die rust tijd. En voor hele drukke honden in huis (bijvoorbeeld bij bezoek, de postbode etc) of in de kennel moet er ook gekeken worden naar hoe die in dat soort situaties rustig te houden.
Na de rustperiode, en een spier heeft voor herstel zeker 4-6 weken rust nodig, is het van belang te werken aan toename van kracht en het verbeteren van de coördinatie. Dit samen zal de core stability verbeteren. Daarnaast, als de core stability is toegenomen gaan we werken aan een verbeterde sprongtechniek om herhaling van het probleem in de toekomst te voorkomen. Dit deel van het traject gaat ongeveer 6-8 weken duren.
In totaal is het een langdurige herstelperiode, maar op die wijze hopelijk een eenmalige herstelperiode waarna de hond een betere coördinatie heeft, de kracht beter opgebouwd is en de techniek van de sprongen verbeterd is.
De verbeterde coördinatie en kracht zorgt namelijk niet enkel voor een goede ondersteuning bij de juiste sprongtechniek, maar kan ook de onverwachte bewegingen van de achterhand bij bijvoorbeeld wegglijden bij een gedreven apport veel beter opvangen.